De watermolen van Grobbendonk is gelegen aan de samenvloeiing van de Kleine Nete en de Aa, maar bevindt zich op de Nete. Tot op vandaag wordt de molen enkel aangedreven door waterkracht wat een unicum is voor Vlaanderen. Door de grote watertoevoer is steeds een behoorlijk sluizenstelsel noodzakelijk geweest. Opgravingen aan de sluis in 2005 legden zelfs een Romeinse oorsprong bloot.

De molen van het onderslagtype wordt reeds in de 11de eeuw vermeld. In 1254 was de molen eigendom van de heren van Grobbendonk en de Sint-Bernardsabdij van Hemiksem die deze streek in leen hadden van de hertogen van Brabant. Het was toen een banmolen wat betekende dat alle inwoners van de heerlijkheid er hun graan moesten laten malen. Van oudsher betrof het een dubbelmolen voor zowel het slaan van olie als het malen van graan. De molen werd meermaals vernield, maar steeds weer heropgebouwd. De laatste brand dateert van 1919 waarbij het mechanisme en de raderen volledig vernieuwd werden.

Het huidige molengebouw dateert van de 17de eeuw en bestaat uit twee afzonderlijke gebouwen aan weerszijden van twee waterraderen

één voor de in onbruik geraakte olieslagerij en één voor de graanmolen. De molenaarswoning en de bijgebouwen zijn gelegen aan de overzijde van de straat en dateren vermoedelijk uit de tweede helft van de 19de eeuw.

De molen is eigendom van de familie d’Ursel en wordt nog dagelijks draaiende gehouden door de molenaarsfamilie Van Hool.