Smits toont zich hier volop als ‘schilder van het licht’: het ‘glorend ochtendlicht’ vult bijna het hele oppervlak van het doek. Op de zeer lage horizon een desolaat landschap en daaruit rijst rechts de windmolen van Achterbos op. Die molen was een van zijn meest geliefkoosde thema’s

hij symboliseerde het samengaan van materie en geest. Op zijn sterfbed wijdde hij zijn laatste woorden aan die molen.