In dit kleine landschap uit zijn laatste periode is Smits op weg naar de abstrahering. Boven de – zoals gewoonlijk – zeer lage horizon vormt de hemelruimte één schakering van tonen die licht uitstralen

daar draagt ook de zeer dikke verfopleg toe bij . Het paneelltje is krachtig in zijn eenvoud en het licht spat er als het ware vanaf.