De naaister is een enigszins gestileerd portret van Smits' tweede vrouw Malvina. De ets, die vier jaar na haar overlijden is ontstaan, is als een postuum blijk van Smits' verering. Het gelaat, dat met enkele rake lijnen is gezet, drukt een bezorgde ingespannenheid uit. Daarnaast gaat, zoals zo vaak bij Smits, veel aandacht naar de handen. Opvallend is de totale afwezigheid van enig decor. Tussen de grote witte vlakken van achtergrond en naailap is er alleen ruimte voor het essentiële. In al haar eenvoud is dit een van de sterkste etsen van Smits. Vergelijk het met de moederfiguur op de aquarel Mater Amabilis uit 1895.
Dit is de tweede staat. Er zijn in het haar enkele lijnen toegevoegd. Er zou van deze plaat een tegendruk bestaan, die alleen met vernis mou behandeld is, dus voor de plaat definitief met de stift afgewerkt werd.