De geborgenheid van de huiskamer maakt van een huis, een thuis. Na gedane arbeid vonden man en vrouw de nodige warmte aan de “Leuvense stoof”.

Ook begijntjes konden in een sober interieur de rust en ingetogenheid vinden om zich thuis te voelen op het begijnhof.

Samen koffie drinken en luisteren naar het pianospel in een weelderig interieur brengt warmte in het hart en de nabijheid van de familie geeft huiselijke rust.

Vrienden op bezoek of een werkoverleg. Thuis aan tafel kan er open en in een vriendelijke sfeer van gedachten gewisseld worden.

Met vrouw en kinderen in de huiskamer. De fotograaf verstoort even het gezellig uurtje met de familie.

Vreugde en verdriet, allebei vinden ze hun plaats in de familiale thuishaven. Bij de overgang van “oud naar nieuw” wordt de tafel feestelijk gedekt en mag er een glaasje gedronken worden.

Maar ook bij de Plechtige Communie niets dan blije gezichten, de communicant voorop.

De groepsfoto bij een bruiloft mag niet ontbreken. Feestkledij verplicht en de tuin van het huis is gelukkig groot genoeg.

Ook bij het huwelijk met een militair moet iedereen op de foto voor het ouderlijk huis. Hoeden maken het nog feestelijker.

Na de bruiloft was er opnieuw vreugde in het huis. De thuisbevalling leidde tot de geboorte van een gezonde baby die mocht getoond worden.

Maar verdriet hoort ook bij het leven. Ziek in bed en “uitzieken” in je eigen huis.

Er was een tijd dat mensen ook thuis opgebaard werden tot de dag van de begrafenis. Bij “rijk volk” werd er een rouwkapel geplaatst in de deuropening maar bij iedereen moesten de luiken of gordijnen dicht gedaan worden zolang de dode in huis was.

Kinderen kunnen natuurlijk binnen in huis spelen maar met de kinderen van de buren buiten spelen is minstens zo plezant.

En als er een fotograaf voorbijkomt, wordt het spel even onderbroken. De kinderen poseren “als de groten”.

Hoe bescheiden ook, de eigen woning mocht mee op de groepsfoto. Het huis maakt immers mee het thuisgevoel.

En dat huis, net als de tuin en de hond maken het plaatje volledig.

Thuis is niet alleen binnen maar ook op een stoel voor de buitendeur. Daar kan je een praatje maken met elke voorbijganger.

Thuis kan je natuurlijk ook werken. In Lier stond “de raam” om Lierse kant te borduren heel dikwijls in de huiskamer. Met het raam open kon ook de buurvrouw even komen kijken.

Alle gezinsleden willen dan wel mee op de foto bij “de raam”. Het maakte immers mee deel uit van het dagelijkse leven thuis.

Nu nog is het werken aan Lierse kant aanwezig in Lier. Van gezinsinkomen is het wel veranderd in een hobby. 

Onze bekende uurwerkmaker Louis Zimmer kon ook van thuis uit werken. Zijn kleine atelier maakte deel uit van de gezinswoning.

Nog een andere bekende Lierenaar werkte thuis. Hij had een werkkamer in de woning maar ging geregeld ook werken in een begijnhofhuisje.

Ook minder bekende Lierenaren werkten thuis. De stal of schuur was immers aangebouwd aan de hoeve en dus was het dikwijls maar “vijf stappen” van de stal naar de keuken.

Veel cafébazen woonden ook in het pand waarin het café gevestigd was. Zij hadden een thuisgevoel achter de toog en in hun zitkamer.

Lierse winkeliers waren zo fier op hun zaak dat ze zich met hun gezin lieten fotograferen voor de vitrine van de winkel en het woonhuis.

Soms voelen we ons ook op een andere plaats thuis. Bijvoorbeeld in een gezellig café.